Als ik naar schiphol vertrek is het rond 19.15 uur. Het is een zonnige, mooie dag voorjaarsdag geweest en de warmte hangt nog zwoel in de lucht. Zodra ik Eindhoven heb verlaten, begint het feest. Onder het genot van het avondzonnetje luister ik naar een bandje van Romantic Panpipes, en ik geniet van de dingen rond me heen. De bomen zijn al aardig uitgelopen. Langzaamaan wordt de natuur steeds groener en groener. De bermen zijn die vorige week nog bedekt werden met een gele laag bloemen en de wegen zo prachtig maakten, maken nu plaats voor de rode klaprozen en andere wilde bloemen. Een reiger klapwiekt met zijn vleugels en vliegt een tijdje met me mee. Dan zoekt hij de rust op van zijn nest.

Helaas zitten er niet zoveel meer in de kolonie bij Den Bosch. Sinds de aanleg van de autoweg hebben ze hun heil elders gezocht. De koeien liggen loom in de wei.
Op een lantaarnpaal zit de torenvalk een dutje te doen. Als ik opschiet, kan ik de zonsondergang zien bij de Maas. Een van de mooiste momenten van de rit.
De ondergaande zon, die een gouden gloed verspreidt, staat dan net boven de oude maasbrug en kleurt het kabbelende water.
Het levert een romantisch plaatje op.

Dan heeft de zon zich achter een donkere wolk verscholen en tekenen de randen van deze wolk zich scherp lichtgevend af tegen de rest. Even later wordt de donkere vlek langzaam uitgegumd door de wind. Lange vegen trekken door de inmiddels oranje lucht. Bij Utrecht zit een buizerd op een paaltje, geduldig te wachten tot een van de auto's hem zijn avondmaaltje serveert. Dit is zijn vaste woongebied. Ik ben benieuwd hoelang nog. Waar hij zijn nest heeft wordt het industrieterrein uitgebreid en er ligt een aanzienlijke hoeveelheid zand om de bodem te egaliseren. Zal hij blijven tijdens de bouwwerkzaamheden?

Ik zie de molen met de plas ervoor, een oer Hollands tafereeltje. Er zwemt een zwaan tussen de waterlelies. Een ekster pikt brutaal iets van de vluchtstrook.
De berenklauwen in de berm beginnen een aardige hoogte te krijgen. Zijn trotse grote bloemschermen staan fier omhoog.
Even verderop zijn een stel wilde ganzen neergestreken.
Ooit zitten ze hier met honderden tegelijk. Op doortocht naar winter of zomerverblijf.

In de avondschemering lijkt alles tot rust te komen. Spreeuwen, in grote groepen door de lucht scherend, zoeken een plaats waar ze kunnen overnachten.
Zelfs op de weg wordt het wat rustiger.

Als ik de A9 op draai zoeken een stuk of vijf fazanten op de daarnaast gelegen golfbaan nog vlug een hapje voor het slapen gaan. Op het meer dobberen wel honderd meerkoeten. Zeven zwanen, de nekken gestrekt, vliegen statig vlak boven de bus, en groeten me. Op schiphol zelf wemelt het van de wilde planten en bloemen langs de kanten van de weg. De schapen grazend langs de landingsbaan. Kalm en onverstoorbaar.

Ja ik geniet tijdens mijn rit. Dan ben ik in mijn element.
Telkens weer, want iedere keer is anders.

En dan praat ik nog niet eens over de terugritten overdag, over de prachtig kronkelende, smalle landweggetjes in ons mooie Limburg of in de buurt van Groesbeek.
Ja, want ook dát is feest! Menig chauffeur/ chauffeuse die hier oog voor heeft, zal dit kunnen beamen.