Het nu volgende verhaal is mij een tijdje geleden ter oren gekomen, het is waar gebeurd, en hoewel ik zeer met de betreffende chauffeur begaan ben, heeft het me, eerlijk gezegd nog lang daarna (ik kan het ook niet helpen), met enig leedvermaak doen gniffelen......
Je hebt zo van die dagen, hete zomerse dagen die voor de ene mens een zegen, en voor de andere een -bescheiden- voorproefje van de 'hel' zijn.
Die dag was zo'n dag. Het was werkelijk afzien. De zon stond hoog aan de hemel, en de buitentemperatuur rond de 32 graden maakte dat het in de bus zo'n ruim 45 graden was, en nog steeds scheen de zon genadeloos fel op het glas. De aanjager blies alleen nog maar zeer warme lucht naar binnen en de enige manier om dit alles te kunnen overleven was, zo stil mogelijk achter het stuur blijven zitten en je zo min mogelijk druk maken.

Uiteraard had de warmte ook de passagiers in zijn greep en was het opvallend rustig in de bus. Hier en daar werd een gelaten zucht geslaakt, alsof deze de hete lucht enigszins kon verdrijven. De hitte maakte iedereen sloom en dat was die dag dan ook duidelijk te merken. De chauffeur had zich er allang bij neergelegd dat vandaag zijn "fooienpotje" nou niet echt bijgevuld zou worden, (het salaris van een taxi-chauffeur is nu eenmaal geen vetpot) maar hij troostte zich stilletjes met de gedachte aan een verkwikkende koude douche als hij straks thuis zou komen. Na zo'n warme rit konden de thuisgekomen klanten, blij eindelijk uit die rijdende oven te kunnen ontsnappen, het gewoon niet meer opbrengen - of vergaten het simpelweg - de chauffeur iets toe te stoppen als dank voor hun veilige thuiskomst, en hij kon het ze niet eens echt kwalijk nemen.

De laatste passagier, een wat oudere dame, was echter nog bij de pinken en behoorlijk fit, ze kon blijkbaar goed tegen de verzengende hitte, want ZIJ was het die hierover tegen onze chauffeur een opmerking maakte: "Weet u wat ik nou absoluut niet snap chauffeur? ................Dat u nu van geen van de klanten iets krijgt!" Helaas, vandaag kon hij het daar alleen maar mee eens zijn. "Dat zal ik straks wel eens even goed maken hoor! Daar kunt u vast op rekenen" deelde ze vastbesloten mee.  Dat was nog eens een krasse uitspraak en op de toon waarop het werd gezegd, beloofde het heel wat.
De koude douche die hij zichzelf beloofd had, kwam echter wel op een zéér onverwachte moment, in een iets andere vorm, maar met hetzelfde effect en veel sneller dan hij ooit had kunnen vermoeden...................

Met de gedachte aan het verkrijgen van misschien toch nog een aardig extraatje voor zijn "fooienpotje", (en daarna natuurlijk die koude douche), reed hij inmiddels opgewekt de straat in waarin de dame woonde en was zeer benieuwd naar hetgeen er komen zou, als de dame in kwestie er tenminste nog aan had gedacht.
En, nee hoor, ze was het niet vergeten, ze kwam er, nog voor het uitstappen, onmiddellijk op terug. "Als u mij nu zo dadelijk even wilt volgen," zei ze vriendelijk, en terloops tussen neus en lippen door: "En och, u vind het vast niet erg om dan meteen even mijn koffers te dragen. Ze zijn nogal wat zwaar voor mij ziet u." En dat bleek maar al te waar.

De tuin was een stuk langer dan hij had gedacht en binnengekomen was hij blij van de bijna niet te tillen krengen verlost te zijn.
"Prima gedaan hoor, u bent een goede chauffeur, en nu, omdat u mij zo fijn hebt thuisgebracht en zo netjes hebt geholpen is het de hoogste tijd dat ik u voor uw diensten beloon. Ik wil u daarom heel graag EEN GLAASJE WATER aanbieden, ik vind dat u dát wel hebt verdiend!"

Oeffff.....................